Kara Kutu-Bölüm 14 (Sezon Finali)

Merhaba aşkım!Görüşmeyeli uzun zaman oldu!

"Benimle gerçekten çıkmaya ne dersin?" dedi nefesini yüzümde hissederken...

Çıkmak mı?!

Cevabımı beklemeden Kwang Ho kollarımı çekip yanımdan ayrılarak yatağın öbür kısmına uzandı,sırtı bana dönük bir şekilde...

"Hemen cevap vermek zorunda değilsin"dedi hafif endişeli  ses tonuyla. 

Kwang Ho utanıyor mu?

Hayır Ada, Kwang Ho bu sefer korkuyor...Vereceğin cevap Kwang Ho'yu korkutuyor.Peki ne diyeceksin?

  


İçimdeki heyecan Kwang Ho’nun son cümlesiyle şaşkınlığa dönmüştü.Bu pek Kwang Ho’ya göre değildi ama yine de ondan hoşlanıyordum, artık duygularımdan emindim.

Yavaşça yaklaşıp Kwang Ho'nun arkasından sarıldım.Kwang Ho, afallayıp, kaskatı kesildi.O kadar sıkı sarılmıştım ki, kalp atışlarını çok rahat duyabiliyordum.

Kwang Ho, birkaç saniye sonra üzerindeki şaşkınlığı atıp hızlıca bana doğru döndü.

"Bu evet de..." 

Hiçbir şey düşünmeden sağ elimi Kwang Ho'nun yüzüne koydum.Dudaklarımı onun dudaklarına yaklaştırmaya başladım.

Ne yapıyorsun Ada?!

Bu sefer ilk adımı atan bendim!Kwang Ho da yaklaştırıyordu, dudaklarını dudaklarıma...

***

Zil sesi...

Sabah ikimizde zilin sesiyle uyandık.Kwang Ho'nun göğsünde olan başımı hafifçe kaldırdım.Gülümseyerek dikkatlice yüzüme bakıyordu.Utanarak hemen başka yöne döndüm.Aynı anda zil tekrar çaldı.Kwang Ho yataktan kalkarak:

"Ben bakarım!"dedi ve hızlı bir şekilde daire kapısını açmaya gitti.Yatakta doğrulmuş gözlerimi ovuşturuyorken:

"Ada nerede?Polise ifade vermeye gitmemiz lazım"diye bir ses duydum.Bu Young Nam'dı.

"Adaaa!"diye seslendi Kwang Ho.

Yerimden kalkıp odanın kapısına doğru ilerledim.Hala uykulu hissediyordum kendimi...Odanın kapısından çıkar çıkmaz Young Nam ile göz göze geldim.Young Nam, suratında ciddi bir ifadeyle baştan aşağı beni süzüyordu.

Ne oldu ki?

Young Nam'ın bakışlarına anlam veremeyip pembe pijamama baktım.Her yeri ayıcıklı olan pijamama...

"Biliyorum...Biliyorum...Bu yaşa geldim hala ayıcıklı pijamalar giyiyorum o yüzden gülüp dalga geçebilirsin!"dedim ukala bir tavırla ama Young Nam gülmedi.Tersine yüzündeki ifade daha da ciddileşmişti.

Kwang Ho ise pis pis sırıtıyordu.Şaşkın bir ifade bürümüştü yüzümü...Kwang Ho, daha fazla dayanamayıp yavaşça kulağıma eğildi.

"Az önce benim odamdan çıktın."dedi fısıldayarak.

Yüzüm birden kızarmaya başladı.

Lanet olsun!Ne kadar aptalım!Rezil oldum!Hiçbir şey göründüğü gibi değil desem...

Saçmalama Ada, daha ne görsün!

Kwang Ho, zafer kazanmış bir şekilde gülümsemeye devam ediyordu.Bu durum onu fazlasıyla memnun etmişti.Young Nam, ise kapıda sağ elini yumruk haline getirmiş Kwang Ho'ya bakıyordu.

Sanırım birazdan kavga çıkacak!

Ortamı yumuşat Ada!Hızlı ol!

Young Nam'a dönüp "Birlikte kahvaltı yapmaya ne dersin?Sonrasında polis merkezine gideriz"diye atıldım.

Kwang Ho'nun gülümsemesi, benim cümlemden sonra kesildi ve şaşkın bir şekilde bana bakmaya başladı.Young Nam ise yumruk haline getirmiş olduğu eline serbest bırakarak, yüzüne gülümseme takındı.

"Tabi neden olmasın?"dedi direk Kwang Ho'ya bakıp gülümseyerek

Ada ortamı yumuşattığından emin misin?

Kwang Ho ise sinirlice mutfak masasındaki sandalyeye kuruldu, hemen karşısına da Young Nam...İkisi de patlamaya hazır bomba gibi dik bir şekilde birbirlerine bakıyorlardı.Bense dolaptan hızlıca bir şeyler çıkarıp masaya koymaya başladım.İkisi arasındaki göz düellosunu ilk bırakan Young Nam oldu ve yerinden kalkıp hızlıca yanıma geldi.

"Sana yardım edeyim"dedi yapmacık gülümsemesiyle, sinirini saklamaya çalışarak...Hiçbir şey demeden bu sefer Kwang Ho kalktı yerinden.

"Sen otur HAYATIM,ben senin yerine hallederim!"dedi Young Nam'a dik dik bakarak hemen ardından beni sandalyeye oturttu.

İkisi arasında başlayan göz düellosu,kahvaltı hazırlarken mutfakta da sürüyordu.Her ikisi de tabak,çatal gibi eşyaları sert biçimde vurarak mutfak tezgahına koyuyorlardı.

Ada, sanırım savaş çıkacak!   

Young Nam, eline aldığı un paketini hızlıca mutfak tezgahına koydu.Neredeyse yarısı yere ve Kwang Ho'nun üzerine geldi.Kwang Ho, sinirlenmeye başlamıştı ama kendini tutmayı başarıyordu,ya da ben öyle sanıyordum.İçi su dolu kabı yavaşça mutfak tezgahına koydu, hemen hızlıca bana doğru  dönüp "Adaaa!"diye seslenirken eli kaba çarptı ve suyun hepsi Young Nam'ın üzerine geldi.

Kwang Ho yüzüne alaycı bir gülümseme takınarak:

"Pardon,yanlışlıkla oldu!"dedi

Artık ikilimiz arasında savaşın başladığı kesindi.Young Nam, sinirli bir şekilde gözlerini Kwang Ho'ya dikerek baktı ama Kwang Ho aldırmadan şarkı mırıldanarak elindeki domateslere işkence etmeye devam etti.Bense şaşkın bir şekilde susarak ikisini izliyordum.Young Nam, yüzüne hafif bir gülümseme takındı ve bana dönüp:

"Ada üzerim ıslandı, bir havlu alabilir miyim?"dedi sakince

Hemen yerimden fırlayıp banyo dolabından havlu almaya gittim.

Doğru ya üstü ıslandı!Bense saf saf oturup izlemekten başka bir şey yapmıyorum!

Banyodan havluyu alıp çıktığımda büyük bir şok yaşadım.Mutfak savaş alanına dönmüştü.Her yerde su,un,yumurta parçaları vardı ve göz düellosundaki ikilimiz düelloyu gözden ilerisine taşımışlardı bile...

"Ne yaptığını sanıyorsun?!"diye bağırdı Kwang Ho

"Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun?!Eğer Ada'ya zarar verdi..."

"Kesin artık şunu!"diye bağırmamla Young Nam'ın cümlesi yarıda kaldı.

Kwang Ho ve Young Nam, yaramaz çocuklar gibi geriye doğru çekilip başlarını yere eğdiler.

"Sanırım kahvaltıda yine tahıl gevreği var..."dedim iç geçirerek...

İkisini de sandalyelere oturtup kaseleri ve kaşıkları masaya koydum.Tahıl gevreğini, daha sonrasında sütü aldıktan sonra ikisinin arasındaki sandalyeye oturdum.Herkes tahıl gevreğini doldurup yemeğe başladıktan sonra Kwang Ho hızlıca:

"Aslında senin için özel specialim olan naneli krepi yapacaktım.Her şeye bu zoraki misafir engel oldu"dedi gözlerini Young Nam'a dikerek.

Hiçbir şey söylememe izin vermeden Young Nam konuşmaya atıldı.

"Yapmadığın iyi olmuş!Ada naneden nefret eder, değil mi Ada?"dedi onaylamam için yüzüme bakarak

"Evet ama nereden biliyorsun?"dedim şaşkın gözlerle Young Nam'a bakarak

"Seninle ilgili neredeyse her şeyi biliyorum.Naneyi yemeklerde sevmezsin, tek sevdiğin naneli şeker ve sakızlardır.En sevdiğin Türk yemeği yaprak sarması...Makarnadan nefret edersin, sadece spagettiyi seversin.Eğer yalnız başına karanlıkta boş bir sokakta yürüyorsan korkmamak için şarkı mırıldanırsın..."

"Ne yani?Bunca zamandır beni mi izliyordun?"dedim hayranlıkla karışık şaşkın bakışlarla Young Nam'a bakarak

"Hem de her dakik..."

"Herkes kahvaltısını yaptığına göre artık kalkabiliriz!"dedi Kwang Ho gürültülü bir şekilde yerinden kalkarak 

Hemen ardından üzerini değiştirmek için odasına gitti.Young Nam, durumdan zevk alır bir gülümseme atarak:

"Ben de üzerimi değiştireyim, hemen çıkalım"dedi ve gitti.

***

10 dakika sonrası

Hangi arabaya bineceğimiz konusunda Kwang Ho ve Young Nam arasında yaşanılan küçük çaplı tartışma sonrasında Kwang Ho'nun arabasına binmeyi kararlaştırdık.Tabi şoför Kwang Ho olacağından hızlıca hareket edip beni yan koltuğa oturtup kemerimi taktı.Young Nam ise hiçbir şey söylemeden arka koltuğa oturdu.

"Sen gelmesen de olurdu.Polis istasyonuna gitmek Ada ile ikimizin işiydi.Senin şimdi stüdyoda olup çalışmam gerekli,karşında artık benim gibi güçlü bir idol var!"dedi Young Nam ukala bir tavırla

Kwang Ho ise sinirli bir şekilde dikiz aynasından Young Nam'a baktı ve arabayı daha hızlı sürmeye başladı.Öyle ki yaptığımız hız beni korkutmaya başlamıştı.

"Kwang Ho korkuyorum!"dedim ama Kwang Ho'nun yavaşlamaya niyeti yoktu.Elimi yavaşça Kwang Ho'nun elinin üstüne koydum.

"Lütfen, sakin ol!"diye fısıldadım.

Kwang Ho, yavaşlayıp bana dönerek gülümsedi.Artık sakinleşmişti.Ben de gülümseyerek ona karşılık verdim.Young Nam'ın ise aynadan yüzü yansıyordu, gözlerini bizim ellerimize dikmiş sinirli yüzü...


*** 

Polis merkezinde...

Polis memuru Young Nam'ın ifadesini aldıktan sonra bana döndü.

"Büyük bir suçun olduğu ortada ama..."

Polis memuru cümlesini tamamlamadan içeri Jin Ae ve ailesi girdi.Tuhaf bir şekilde üzgün gözüküyorlardı.

Bir dakika!O siyah kutu içerisinde gördüğüm resimdekilere benzemiyorlar mı?

Yok Ada, daha neler!Çekik gözlü diye diye herkesi birbirine mi karıştırıyorsun?!

Ama onlar Jin Ae'yi evlatlık alan aile değil mi?Hei Ryung için neden bu kadar üzülüyorlar?

İyice paranoyak oldun Ada!Belki sadece olayın Jin Ae üzerindeki etkisi yüzünden üzülüyorlardır.

Polis memuru dikkatle Jin Ae ve ailesine bir süre baktıktan sonra bize dönüp:

"İşte Hei Ryung'ın ailesi de geldi!"dedi

Young Nam ile birbirimize şaşkın bir şekilden baktıktan sonra aynı anda:

"Ne?!Hei Ryung'ın ailesi yaşıyor mu?!"diye aniden karşılık verdik.

Gözleri dolu dolu olan kadın "Size bizim öldüğümüzü mü söyledi?"dedi bu sefer hıçkırarak

Şaşkın bir şekilde kafamı Jin Ae'ye çevirdim.Açıklama yapmasını beklercesine onun yüzüne bakıyordum.Jin Ae meraklı bakışlarımı fark edip cevap vermeye başladı.

"Aslında Hei Ryung ve ben ikiziz.Zaten bunu ikimizin de 2.sınıfa gitmesinden anlamışsınızdır ama ayrı yumurta ikiziyiz.Bu yüzden birbirimize hiç benzemiyoruz.Bu durum küçükken Hei Ryung'ı çok rahatsız ederdi.İlk başta her şey normal gelse de zamanla Hei Ryung'ın davranışlarında farklılıklar hissettik, daha doğrusu ailemiz hissetmiş"dedi bakışlarını babasına çevirerek.


Young Namla, Jin Ae'nin konuşmasına anlam veremeden, bakışlarımızı Jin Ae'nin babasına çevirdik.İkimiz de ne duyacağımızı merak ediyorduk.

"Sanırım daha 7 yaşındaydılar.İkisi de bahçede oynuyordu.2.kattaki çalışma odamın penceresinden büyük bir keyifle onların o hallerini izliyordum.Her şey iyi gidiyorken,Hei Ryung birden sert bir biçimde Jin Ae'yi yere itti.Jin Ae, yere düşüp başını yaraladı ve ağlamaya başladı.Hei Ryung hızlıca eline geçirdiği kocaman taşı alıp "Sen benim ikizim değilsin!Bana hiç benzemiyorsun!Senin içinde şeytan var!"dedi bağırarak.Dehşete kapıldım,bulunduğum yerden onu kurtaramazdım!Bir kızım diğerinin katili olacaktı!"dedi sesi titreyerek


Bu sefer söze Jin Ae'nin annesi atıldı.

"Ne var ki ben alt katta mutfaktaydım ve onlara çok yakındım.Jin Ae'nin ağlamalarını duyar duymaz bir şeylerin ters gittiğini anladım.Hızlı bir şekilde hareket ederek Hei Ryung'ın elindeki taşı aldım.İlk başta hepimiz bunun basit bir kıskançlık olduğunu düşündük ama daha sonradan yaşadığımız sorunlar öyle olmadığını gösterdi."dedi ve yeniden ağlamaya başladı.

Jin Ae, üzgün bir şekilde ailesine baktıktan sonra:

"Hei Ryung'a şizofreni teşhisi kondu.Bazen arkadaşlarına benim üvey kardeşi olduğumu söyler, bazen ikimiz de aynı aileye evlatlık veriliriz, bazen ben akrabası bile olmam, bazense ailem öldü yalanını kullanır.Onu hırçınlaştırmamak için yalanını ortaya çıkarmadım.Bunları sadece arkadaş edinmek için uydurduğunu düşündüm!Bu kadar ileri gidebileceğini düşünmemiştim"dedi özür dileyen bakışlarla bana bakarak

Young Nam da ben de büyük bir şaşkınlık içerisindeydik.Polis memurunun elini ağzına götürüp hafifçe öksürmesiyle hepimiz ona doğru döndük.

"Daha önce tamamlayamadığım cümlemi şimdi tamamlayayım.Büyük bir suçun olduğu apaçık ortada ama Hei Ryung'ın bu hastalığından dolayı ona cezai yaptırım uygulayamayız, yani hapse atamayız.Sadece uzun bir süre tedavi olmasını sağlayabiliriz!Sonrasında yine serbest kalacaktır..."dedi bakışlarını Young Nam ve bana dikerek...

***

Polis merkezinden çıktığımızda Young Nam bana dönüp:

"Bugün gerçekten zor bir gündü!Sinemada çok iyi filmler var.Sinemaya gitmeye ne dersin?"dedi gülümseyerek  

"Aslında tam ihtiyacım olan da buydu"dedim hafifçe gülümseyerek

"Çok iyi bir komedi fil..."

Young Nam'ın konuşması arkadan bir kolun omzundan sarılmasıyla kesildi.

"Korku filmi olmalı o zaman" dedi Kwang Ho gülümseyerek

"Aslında seni dav..."

Young Nam'ın cümlesini yarıda kesip atıldım.

"Evet!Korku filmi harika olur!"dedim gülümseyerek

"Aslına bakarsan bugün duyduklarımız da tam korku filmine konu olacak yapıdaydı"dedi Young Nam düşünceli bir bakış bana atarak

Bir anda içimde yaşadığım heyecan yok oldu.

"Haklısın...Bu kadarını beklemiyordum"dedim üzgün bir ifade takınarak

"Ne oldu?Bu arada Hei Ryung hapse atıldı değil mi?"dedi Kwang Ho meraklı bakışlarla

Young Nam,Kwang Ho'nun sorusuna aldırmayıp:

"Bundan sonra işimiz daha zor olacak"dedi endişeli bir bakışla.

Yüzümü asarak "Sanırım, öyle"dedim.

Kwang Ho dayanamayarak:

"Biri artık bana olayı anlatacak mı?"diye atıldı.

Young Nam, ukala bakışlarla Kwang Ho'ya dönüp:

"Görüyorsun ya!Ada ile aramızda ne kadar çok sır var"dedi alaylıca

Kwang Ho sinirlenip konuşmaya başlayacakken konuşmaya atıldım.

"Olayın özeti, Hei Ryung aslında hastaymış ve bu durumda hapse atılamazmış.Tedavi gördükten bir süre sonra yine serbest kalacakmış"dedim hızlıca

Kwang Ho'nun bakışları birden değişti.Büyük bir şaşkınlıkla yüzüme bakıyordu.

"Ama bunun anlamı..."

"Evet bunun anlamı bir süreden sonra aniden onunla karşılaşabiliriz ama bu uzun bir süre olacakmış"dedim gülümseyerek

Aslında endişelenmeme rağmen her şey yolundaymış gibi davranıyordum.

Ya bir gün karşıma çıkıp yine aynı şeyleri yaparsa?!

Kaçış yok Ada!Bununla yaşamayı öğreneceksin!

***

Sinemaya gitmeden önce Kwang Ho'nun telefonla arayıp boş salon kapatmasıyla salonda yalnızca üçümüz olacaktık.Sinemaya adım atar atmaz Kwang Ho beni kolumdan çekiştirerek salona götürdü.Salona girdiğimizde patlamış mısır ve dahası hazırlanmıştı, Kwang Ho her zamanki gibi her şeyi planlamıştı.

"İstediğin yere oturabiliriz" dedi gülümseyerek

"Her şey mükemmel ama Young Nam nerede?"dedim etrafıma bakınarak

Kwang Ho gözlerini kısıp ters ters bana baktı.

"Daha dün çıkmaya başladık.Bugün başka erkeklerle ilgileniyorsun"dedi ciddi bir tavırla...

"O bahsettiğin ben miyim?"dedi Young Nam, elinde kocaman pembe pamuklu şekerle içeri girerek

Young Nam içeri girip elindeki pamuklu şekeri bana uzattı.

"Bu senin için..."dedi gülümseyerek

"Teşekkür ederim.Çok severim!"diyerek kocaman gülümsedim.

"Bu senin içinmiş!Sanki pırlanta  almış altı üstü şeker!Hem sen onun vücuda ne kadar zararlı olduğunu biliyor musun?"dedi Kwang Ho ters ters Young Nam'a bakarak ve hemen ardından konuşmasını devam ettirdi.

"Ada'nın bunu yemesine izin veremem!"dedi ve elimdeki pamuklu şekeri ağzına tıkmaya başladı, sinirli bakışlarla...

Büyük bir şaşkınlıkla Kwang Ho'nun elimdeki pamuklu şekeri yemesini izliyordum.Young Nam ise sinirlenmek yerine durumdan haz alır bir bakışla Kwang Ho'ya bakıyordu.

"Bu kadar sevdiğini bilseydim senin için de bir tane alırdım"dedi Young Nam, yarım bir gülümsemeyle

İkisi de sert bir şekilde birbirlerine bakmaya başladılar.Her an kavga etmeye hazır gibi duruyorlardı.

Ateş ve barut gibiler!Ne yapacağım ben bunlarla?

"Hadi artık yerlerimize oturalım"dedim dikkatli bir şekilde onlara bakarak

Kwang Ho hemen atılarak "Ada sen benim yan..."derken konuşmasını kesip "İkinizin arasında oturacağım, film boyunca kavga etmenizi izleyemem"dedim sinirli bir tavırla...

"Bana uyar"dedi Young Nam Kwang Ho'ya ukala bakış atarak

Kwang Ho, ters ters ona baktı ve bir süre direndikten sonra mecburen kabul etmek zorunda kaldı.Hepimiz yerimizi aldığımızda salondaki ışıklar kapandı ve film başladı.


***

"Çok saçma bir filmmiş"dedim salondan çıkarken, sonra diğer ikisine dönüp "Sizce nasıldı?"diye ekledim.

Kwang Ho, ters ters Young Nam'a bakarak "Seni dış kuvvetlerden korumak için hiç izleyemedim!"dedi

Young Nam ise durumdan haz alır bir şekilde gülümseyerek "Fena değildi ama bir iki mantık hatası vardı ve birkaç eksik bilgi..."dedi bana dönerek

Gülümseyerek "Haklısın, aklımda cevaplanmayan sorular var hala.." dedim

Young Nam ukala bir tavırla Kwang Ho'ya bakıp:

"Kwang Ho'nun seçtiği film de bu kadar olur işte...Bir dahaki sefere ikimiz gitmeliyiz!Bu sefer filmi seçen zevkli bir kişi olacak!"dedi 

Kwang Ho'nun artık sessiz kalamayacağı her halinden belliydi.Ne dersem diyeyim etkili olmayacaktı.Elini yumruk haline getirmiş Young Nam'a bakıyordu.Young Nam ise onu tahrik edermişçesine ukala bakışlarını Kwang Ho'ya atıyordu. 

Ne yapacağım ben şimdi?!Eğer kavga ederlerse haber hemen internete düşer!Allah'ım lütfen bir mucize!

İkisi arasındaki bu gerilim Kwang Ho'nun telefonunun çalmasıyla ertelendi.Kwang Ho, atamadığı siniri telefonu yanıtlarken kullandı.

"Efendim!"dedi sert bir biçimde...

Karşı tarafın ne dediği duyulmuyordu ama Kwang Ho'nun sinirli yüz ifadesi giderek endişeli bir ifadeye dönüşmüştü.

"Evet hemen geliyoruz!"dedi endişeli bir tavırla...

Kwang Ho telefonu kapayarak hemen bana döndü.

"Gitmemiz lazım, Menajer Ho bizi evde bekliyor ve çok sinirli!"dedi hızlıca...

***

Eve geldiğimizde dairenin şifresini defalarca girmemize rağmen kapı açılmadı.Çaresiz son birkaç denemenin ardından kapıyı Menajer Ho açtı.

"İki gün önceki olay size ders olmamış galiba!Şifreyi hala değiştirmemişsiniz!Ayrıca bu evin, o hali neydi öyle?! Temizlemek için 2 ayrı hizmetçi tutmam gerekti!"dedi sinirli bakışlarla bize bakarak...

O kadar ciddi ve sinirli bakıyordu ki Kwang Ho ile ikimiz suçlu çocuklar gibi başımızı yere eğmiştik.

"Her zaman bunu yapmayı istemişimdir!"dedi Menajer Ho kahkaha atarak 

Onun bu tepkisi karşısında ikimiz de şaşkın bir yüz ifadesiyle ona bakmaya başladık.O ise bir süre kahkahasını devam ettirdikten sonra şaşkın bakışlarımızı fark edip:

"Ne yani?!Sizce de komik değil miydi?"dedi gülümseyerek

İkimizinde hala şaşkın bir şekilde ona baktığını görünce gülümsemesini yok edip ciddi ifadesine büründü yine...

"Neyse bu kadar eğlence yeter!Kwang Ho'yu çekimler için senden almamda bir mahsur var mı Ada?" dedi bana gülümseyerek.

Cevap veremeden Kwang Ho hemen atlayıp "İptal edemez miyiz?Ada ile planlarımız vardı!"dedi kolunu omzuma atıp beni kendine çekerek.

Menajer Ho, bakışlarını bana çevirerek yanıt beklermişçesine yüzüme baktı.Kendimi Kwang Ho'nun kollarından kurtararak:

"Benim için bir problem yok.Zaten sınavlarımız başlayacak ders çalışmam lazım!"dedim gülümseyerek

Menajer Ho tekrar Kwang Ho'ya döndü.

"Ada'yı duydun hadi bakalım!Bu arada Ada kapının şifresini odandaki ajandanın üzerine yazdım"dedi ve Kwang Ho ile evden ayrıldılar.

***

Kwang Ho'nun evde olmaması beni tedirgin ediyordu ama artık eskisi kadar korkmuyordum.Çünkü Hei Ryung hastanedeydi ve kapının şifresi değişmişti.Televizyondan rastgele bir kanalı açıp ders kitaplarımı salona aldım.Televizyonun sesi daha güvende hissetmemi sağlıyordu.

Kucağıma rastgele bir kitabı alıp çalışmaya başladım.Yaklaşık yarım saat sonra telefonum Bong Cha tarafından arandı.

Açar açmaz Bong Cha hızlı bir şekilde konuşmaya başladı.

"Ada neler oluyor böyle?Hei Ryung, dün evine girip seni öldürmeye çalışmış.Sonra Young Nam gelip seni kurtarmış.Sonra Hei Ryung tutuklanmış!Neden beni aramadın?!"dedi heyecanla karışık korkulu bir sesle...

"Sen nereden duydun?"dedim şaşkınlıkla.

"Sanırım hiç sosyal medya hesaplarına girmiyorsun!Okulun sitesi, facebook, twitter grupları bu haberle çalkalanıyor!Telefonum her an kapanabilir, kontörü..."

Bong Cha cümlesini tamamlayamadan telefon kapandı.Büyük bir merakla facebooka girdim.

Bu çocukla bu kız çıkıyor muymuş?Hiç beklemezdim.

Ada!Bunun için girmedin herhalde facebooka!Asıl işine dön!

Tamam...Tamam...

Bu resimleri ne zaman çekmişler!Hei Ryung'ın kelepçelerle götürülürken bile resmi var ellerinde!

Bu videodaki o genç polis memuru değil mi?Demek ki her şeyi ondan öğrendiler!

Ah Ada!Fazlasıyla a-sosyal olmuşsun!Hazır girmişken e-maillerini de kontrol et!

Facebook hesabımı kapayıp e-maillerimi kontrol etmeye başladım.

İndirim mailleri...

Sena da mail göndermiş.Yaz tatilinde yine lise arkadaşlarımla olacak toplantıyı haber veriyor...

Bu da kim?Bu mail içeriği de ne böyle?Kwang Ho'nun gerçek aşkıyla tanış?!Hem de daha bu sabah gönderilmiş!

Mailin konusunu görünce büyük bir şaşkınlık yaşadım.Merakla gelen maili açtım.Açar açmaz tüm vücudumun buz kestiğini hissettim.Oldukça güzel, bakımlı Koreli bir kız Kwang Ho'nun boynuna sarılıyordu.İkisi de gülümseyerek poz vermişlerdi.Fotoğrafın altındaki tarihi görmem ise daha çok rahatsız etmişti beni...

Bu resim iki ay öncesine ait!

Olabilir Ada!O sıralar siz çıkmıyordunuz!Demek ki çok hızlıymış!

Ama tanışıyorduk!Hem neden şimdi bunu gönderdi!

E-maile cevap vermeden sert bir biçimde bilgisayar ekranını kapadım.Deli gibi kıskançlık hissediyordum içimde!Elime tekrar kitapları alıp çalışmaya başladım ama aklım hala oradaydı.

2 ay önce...Biz Kwang Ho ile tanışalı 2 aydan fazla oldu.Pis yalancı!Bir de ilk görüşte benden etkilendiğini söylemişti!

O senin saflığın Ada, her duyduğuna inanmayacaksın!

Ya hala görüşüyorlarsa?!Ya ben sadece magazinsel sevgilisiysem, daha iyi rol oynamam için bana çıkma teklif etmişse?!

Magazinsel sevgili de ne?!İyice saçmalamaya başladın!

Ama...

Düşüncelerim telefonumun çalmasıyla bölündü.Arayan Kwang Ho'ydu.

Açmasam mı?

Hiçbir şey öğrenmeden mi trip atacaksın?!Aç şu telefonu! 

Telefonu açar açmaz Kwang Ho, konuşmaya başladı.

"Hemen hazırlan.Seni yemeğe çıkarıyorum."dedi hızlıca...

"Aslında, hiç aç değ..."

"Kesinlikle itiraz kabul etmiyorum!"dedi ve telefonu kapadı.

Artık reddetme gibi bir şansım yoktu.Mecburen hazırlanacaktım.Belki de bu, soru sormak için harika bir fırsat olabilirdi!

***

Yemekte...

"Bir sorun mu var?Yarım saattir yüzün asık"dedi Kwang Ho meraklı gözlerle yüzüme bakarak

"Aslına bakarsan sormak isted..."

Garsonun gelmesiyle cümlem yarıda kaldı.

"Siparişinizi şimdi mi yoksa diğer misafiriniz de aranıza katıldıktan sonra vermek istersiniz beyefendi"dedi


"Diğer misafirimiz de geldikten sonra"dedi Kwang Ho bana bakıp gülümseyerek

Garson "Peki beyefendi"diyerek yanımızdan ayrıldı.

"Diğer misafirimiz de kim?" dedim meraklı bakışlarla

"Sabırlı olmalısın.Benim için çok özel biri!"dedi Kwang Ho gülümseyerek


Bense hiçbir tepki vermeden elime aldığım telefon ekranına gömdüm kafamı...Bir şeylere kızgın olmamı fark etmemeliydi!

Kwang Ho bir süre sessiz kaldıktan sonra:

"Senin moralini bozan ne tam olarak?"dedi ciddi bir tavırla...

Ya şimdi ya da asla!Tam zamanı Ada!

Bakışlarımı kilitlediğim telefondan ayırıp yavaşça yukarı kaldırdım.

O da ne?!Bu o kız değil mi?

O e-maili atan kız karşı taraftan bize doğru gülümseyerek yürüyordu.Oldukça güzel görünüyordu, hatta resimdekinden daha güzel!Bütün vücudum buz kesmişti.Kwang Ho ise şaşkın bir şekilde benim yüzüme bakıyordu.

"Bir sorun mu var Ada?"dedi gözlerini benden ayırmadan

Ama benim gözlerim hala kızın üzerindeydi.Kız artık Kwang Ho'nun arkasındaydı.Gülümseyerek bana baktı ve eğilip elini Kwang Ho'nun boynuna dolayıp yanağından öptü.

"Merhaba aşkım!Görüşmeyeli uzun zaman oldu"dedi gözleriyle gözlerimin içine bakarak...